|
|
|
Whitsunday Island, maandag 30 april t/m woensdag 2 mei 2001 Het is Koninginnedag!!! Vroeg uit de veren, oranje slingers om de nek en een grote oranje "Feest-Bea-ballon" aan de tas....Wij zijn er helemaal klaar voor! Gewapend met feestbiertjes (voor het eerst sinds drie weken...ja, ja) gaan we de boot "The Rogue II" op om drie dagen langs de Whitsunday Islands te zeilen. De eerste indruk is niet al te best: overbevolking, te weinig zit- en slaapruimte en drie dagen blijken 1 volledige en 2 halve dagen te zijn en last but not least...bewolkt. Ach, we maken er wel wat van. |
|
|
|
|
| De eerste dag zeilen we naar Hook Island om te beachvolleyballen. 's Avonds genieten we van ons biertje en krijgen we lekkere Aldi-achtige lasagna. Al schommelend vallen we met z'n drieen naast elkaar in slaap. De volgende ochtend start om 6.30 uur de motor en dan kun je maar beter maken dat je uit je bed komt. Eenmaal aan het varen wordt je in de boot echt kots en kotsmisselijk. We varen naar Whitsunday Island en maken een wandeling naar Whithaven Beach. Dit is een geweldig mooi strand (zie foto), het mooiste wat we tot nu toe gezien hebben. Bij de volgende stop gaan we snorkelen en zijn zeer gecharmeerd van de onderwaterwereld. Vissen zo groot als een koekepan zwemmen gezellig op aanraakafstand met ons mee en het koraal is pijnlijk maar wel errug mooi. Aan het eind van de dag meer water op de boot dan onder de boot. Het regent weer eens tijdens onze excursie. Maar we zijn niet van suiker en blijven als enige Hollandsche diehards in onze bikini op het dek zitten. 's Avonds is het weer zover: drankspelletjes (we zitten er allemaal niet zo op te wachten, maar ja we zijn geen spelbrekers). De laatste dag hadden we prachtig weer en hebben we nog even gesnorkeld, vissen gevoerd en bommetjes van de boot af gedaan. Eenmaal aan wal naar een stabiele Kees en op naar de McDonald's voor een ijsje. 's Middags rijden we naar Bowen en zien we onderweg een advertentie voor een Farmstay. We rijden door de outback en vinden een verlaten boerderij, waar we gratis verblijven aangezien er toch niemand is. |
 |
 |
Bowling Green N.P., Donderdag 3 mei 2001 Na een ontbijt aan het strand stoppen we vandaag in Bowling Green National Park. We maken een lange wandeling naar de Alligator Creek. Onderweg trotseren we regenhosen, dikke spinnen, slangen en waadden we door rivieren... Sanne is zo galant om ons over de rivier te dragen aangezien we de schoenen niet weer uit willen doen. Kees is geparkeerd tussen diverse Skippy's en een van hen houdt de wacht voor onze deur en gaat er tevens vandoor met onze vuilniszak. |
| Balgal Beach, Vrijdag 4 t/m zondag 6 mei 2001 Vrijdagochtend vertrekken we met Kees richting Townsville. We lunchen op een lookout met Magnetic Island in de verte. Daarna rijden we naar Paluma Range National Park, waar we weer een wandeling maken naar McLelland's Lookout en Cloudy Creek. In deze privewaterval nemen we een heerlijke duik in het ijskoude water en genieten we van de prachtige omgeving en de zon. Aan het einde van de dag vinden we een gratis kampeerplaats aan Balgal Beach. De volgende ochtend maken we een lange wandeling langs het strand en daar begint alle ellende.... Bij terugkomst zitten we onder de rooie (nog niet jeukende) vlekjes. De sandflies hebben ons ondergeplast!!! Je zou niet moeten gaan jeuken, maar uit ervaring kunnen wij vertellen dat dat bijna onmogelijk is. |
 |
 |
Zaterdag is het bevrijdingsdag en besluiten we in Lucinda in de plaatselijke kroeg een feestje te vieren met de plaatselijke boeren. We worden uitgedaagd door een fuck-schreeuwende vader en zoon voor een potje poolen. Nou, dat slaan we niet af! Om 22.00 uur begon de jeuk en 's nachts hebben Sanne en Ciska, zoals Cis 't zegt: "flink liggen rossen aan de benen". Helemaal gek van de jeuk, compleet gefrustreerd en onder de bulten op naar het ziekenhuis in Ingham op de zondagochtend. Gewapend met pillen en bodypaintspul gaan we de jeuk te lijf en rijden we naar Mission Beach. |
| Mission Beach, maandag 7 en dinsdag 8 mei 2001 Maandag een 'bijkomdag' i.v.m. alle spanning en jeuk. Op het strand liggen en boekje lezen, maar wel alert blijven en op de uitkijk voor sandflies! Dinsdag is het weer tijd voor wat aktie en gaan we naar Dunk Island. Dit is een klein bounty-eiland 3,5 km van het vaste land. Hier doen we de "Island circuit"-track van 9 km; een pittige wandeling. de strandstoelen staan voor ons klaar als we redelijk vermoeid terug komen van de wandeling. Als we bijna te bruin worden, pakken we de snorkelgear en gaan we bij Muggy Muggy Bay snorkelen. Niks te zien hoor (op wat rommelige plantjes en guppies na), maar we vermaken ons wel met scheel kijken door de duikbril (hi, hi). Aan het eind van de dag weer terug naar het vaste land. De dag is veel te snel voorbij gegaan op dit prachtige eiland. |
 |
 |
...ff relaxen op Dunk Island... Na een eiland-circuittrack is het toch wel verantwoord om lekker onder een palmboompje uit te rusten en te genieten van zon, zee en strand... |
| Milaa Milaa, Woensdag 9 mei 2001 Na een nacht op de councilcamping in Mission Beach en een lekker ontbijt van de "O-zo-aardig-maar-vreselijk-bemoeizuchtige" buren, gaan we per gravelroad naar Paronella National Park. 100 jaar geleden heeft Jose (nee geer, di's een andere)Paronella, een spanjaard, hier een romantisch kasteel gebouwd. In het park hebben we geluisterd naar de geschiedenis van Jose en de ruines bekeken. We hebben besloten dat dit wel een mooie plaats is om te trouwen! Dus kerels, sparen maar. Via Innisfail rijden we door de Tablelands naar Milaa Milaa, een plaatsje hoog in de bergen. We maken een touristisch uitstapje naar een watervallencircuit: in een rondje van 16 km bezichtigen we drie watervallen. 's Avonds is 't feest. Anke trakteert op een etentje aangezien ze een maand van het roken af is. |
 |
 |
Cairns, Donderdag 10 en vrijdag 11 mei 2001 Onze eerste eindpunt is zonder kleerscheuren gehaald! We zijn in Cairns aangekomen, na een prachtige tocht door de Tablelands. We hebben Cairns even bekeken en moeten toch wel weer wennen aan de grote stad. We zouden nog op stap gaan, maar zijn allemaal te moe en chaggie om ook maar een stap te verzetten. De laatste tijd hebben we namelijk een oude-wijven-campingritme ontwikkeld, d.w.z. dat je 's avonds om 20.00 uur in Kees ligt en 's ochtends om 7.00 uur opstaat. Is wel een geldbesparend ritme... |
| Kees, onze trouwe reisgenoot... In Cairns hebben we erg hard ons best gedaan om Kees van Cairns naar Darwin te krijgen... Helaas gaat dit feest niet door. Kees is al weer verhuurd en is onderweg naar Sydney. Dan in Darwin maar op zoek naar iets nieuws. |
 |
 |
Daintree, zaterdag 12 mei 2001 Vrijdagmiddag hebben we Cairns weer verlaten en rijden we richting Palm Cove om daar te overnachten. Zaterdagochtend drinken we om tien uur een kopje koffie in Port Douglas, waarna we doorrijden naar Mossman Gorge National Park (aboriginal gebied). Hier hebben we een frisse duik genomen en geluncht. Aan het begin van de middag komen we aan in het plaatstje Daintree, dat bekend is om de Daintree River. We maken een twee uur durende rivercruise, zien drie krokodillen, twee boomslangen, verschillende vogels en een eetbare-groene-kont-mierennest (zit vitamine C in...dus direkt een nestje ingeslagen...). 's Avonds worden we door de mannelijke Daintree jeugd bezocht. Gezellig een potje kaarten. Wordt het toch nog een latertje... (tien uur in bed!) |
| Cape Tribulation, zondag 13 mei 2001 Door een van de mannelijke bezoekers van gisteravond worden we vroeg gewekt. Hij neemt ons in zijn "jute" (een australische pick-up-girls-truck, waar wij achterin mogen zitten) mee naar Cape Tribulation. Dit bespaart ons de overtocht met de ferry en benzine. Na grote verwachtingen viel Cape Trib toch een beetje tegen. Ach, misschien zijn we te verwend en gewend geraakt aan mooie stranden, uitzichten, palmbomen en regenwoud. Aan het eind van de middag rijden we weer terug naar Palm Cove en pikken we onderweg een lekker taartje op ter ere van moederdag. Mamma's, het heeft ons heerlijk gesmaakt... |
 |
 |
Palm Cove, Maandag 14 mei 2001 Een rustig, relaxed dagje wordt wreed verstoord door het "O-jee-de-sleutel-ligt-nog-in-Kees"-tafereel. Al die tijd is het goed gegaan...maar nu gebeurt het toch: alle deuren op slot en de sleutel ligt nog op het aanrecht in Kees. Het muggengaas moet eraan geloven en Ciska klimt door het raam naar binnen. Met naaigaren gereed heeft dokter Anke Kees gelijk weer gehecht. Om alle onrust weer te boven te komen hebben we de middag op het strand doorgebracht. Dit is wel een paar daagjes later maar het duiken in het great barrier reef was zo tof dat we jullie toch nog een foto hiervan willen laten zien. |
| Cairns, Dinsdag 15 en Woensdag 16 mei 2001 Wat een triest gebeuren... Het afscheid van Kees valt ons zwaar en 15 mei is uitgeroepen tot nationale rouwdag! We hebben nog geprobeerd om Kees via een alternatieve weg naar Darwin te krijgen, maar helaas is 't ie alweer naar Sydney. We zitten tegenwoordig weer in het hostelleven en beginnen het hostelritme al weer een beetje te pakken te krijgen. Later opstaan en later naar bedje toe...Bovendien wordt er weer alcohol genuttigd en krijgen we ons voedsel (GRATIS) opgediend in de kroeg (De Woolshed, waar om kwart voor zes een enorme rij backpackers voor de deur staat). We blijven hier nog tot 21 mei en vliegen dan samen naar Darwin. Het snorkelen was ook zeer de moeite waard, weliswaar minder spectaculair dan duiken maar toch dezelfde vissen gezien. Anke heeft zelfs een schildpad gespot! |
 |
