|
|
|
Cairns, Donderdag 17 mei t/m Maandag 21 mei 2001 Na heerlijk relaxen bij ons hostelzwembad, duiken in het Great Barrier Reef (horen jullie nog wel meer over) en een avondje flink doorzakken in de Woolshed (waar we ons verder niet over uitlaten...), zijn we naar Darwin gevlogen. Helaas vliegt de tijd in het vliegtuig voorbij... Het tijdsverschil is nu nog maar 7,5 uur. Hebben we weer een half uurtje extra om te reizen. |
|
|
Darwin, Dinsdag 22 mei 2001 Nadat we gisteren in een vreselijk hostel geslapen hebben (je wordt bijna claustrofobisch van de stapelbedden, die bijna boven op elkaar liggen), zijn we op zoek gegaan naar een nieuw vervoermiddel om Darwin zo snel mogelijk weer te kunnen verlaten. Na enig zoeken en onderhandelen hebben de HEAO'ers met fysieke ondersteuning van Sanne er een goed dealtje uit weten te slepen. Ok, het kan niet op tegen Kees...maar dit is ook wel iets luxer. Namelijk....Frits (onze nieuwe Blitze Britz-camper) heeft: airco, koelkast, tafels en stoelen, complete keuken, stuurbekrachtiging, etc.... Om onze nieuwe aanwinst te vieren (...en omdat Sanne uit eten is met mannelijk gezelschap...Wij zijn niet jaloers ofzo) zijn wij uitgebreid uit eten geweest bij de Mexicaan. Gezellig saampjes, met kaarsjes en elkaar diep in de ogen kijken....ja we hadden al beloofd dat het een spannende site zou worden. Hi, hi.... |
 |
| Dit is dan Frits........ Ja, ja ........bekijk het allemaal maar eens even goed van binnen hoe ons nieuwe huisje op wielen eruit ziet. We vinden 'm zelf van buiten nogal saai, maar Kees is ook moeilijk te vervangen. Voorop Frits zit een boodschappenmandje. Hier zullen we aangeven wat we zoal tijdens ons ritje "gekocht c.q. vermoord" hebben. Anke: -1 klein, schattig, donzig vogeltje Sanne: -ontwijkt vogeltjes en wacht op skippy Ciska: -1 iets groter, niet meer herkenbaar vogeltje -1 dooie skippy ontweken (voorkomt dat wij zelf in het mandje komen) |
 |
|
Darwin, Woensdag 23 t/m vrijdag 25 mei 2001 Nadat we Frits hebben opgehaald en ingeladen met al onze spulletjes, zijn we richting Kakadu National Park gereden. Een tocht van ongeveer 300km. Onderweg hebben we nog even trammelant gehad met onze voormalige werkgever Viva International (ja, die eikels van de creditcards)....we krijgen ons geld niet!!! Is dat even lullig. Dat pikken we dan ook niet, maar aangezien we onderweg zijn en er echt helemaal niks van begrijpen gaan we er in Perth maar even werk van maken. Zullen we ze eens laten zien uit wat voor hout we gesneden zijn.... Ok, Kakadu dus. De eerste dag eindigde bij Ubirr, een plaatsje vlakbij de grens met Arnhem (abo)land op een rots met een geweldige zonsondergang. Schitterend!!! De tweede dag zijn we naar Nourlangie gereden om een track te lopen langs aboriginal rock art/paintings en shelters. Tevens hebben we hier het mooie en interessante visitor centre bezocht. Verder hebben we nog een tweede wandeling gemaakt naar de Mirray Lookout. Een pittige klim, maar wel de moeite waard. 's avonds naar een afgelegen bushcamping gereden over een hobbelige outbackroad. Het was verschrikkelijk warm en wij dachten dat een muziekje en een beetje airco ons wel goed zouden doen....De volgende ochtend resulteerde dit in (hoe logisch) een lege accu. Gelukkig vonden we een Ozzie gezin en niet verkeerd uitziende fransozen bereid om Frits aan te duwen. Uiteindelijk zijn we naar Cooinda gereden om te tanken en water bij te vullen. Sanne draaide de kraan te laat dicht en Cis had niet in de gaten dat de druk binnen in de tank erg toenam....met het gevolg dat een enorme waterstraal haar de pet van het hoofd afspoot. Een leuk, fris begin van de dag. Onderweg naar Katherine zijn we nog bij het Cultureel Centrum in Kakadu geweest om ons te verdiepen in de Abo-cultuur. Net voor Katherine hebben we ons gesetteld voor de nacht bij de prachtige Edith Falls. Cis en Sanne hebben lekker gezwommen tussen de crocs en Anke is naar boven (de upper pool)gewandeld. |
 |
|
Katherine, zaterdag 26 t/m maandag 28 mei 2001 De zaterdagochtend hebben we in de upper pool van de Edith Falls (een soort Center Parks, maar dan in het echt) gezwommen. Na de koffie zijn we naar Katherine gereden voor de boodschapjes en zijn we een kijkje gaan nemen bij de Katherine Gorge. Hier hebben we voor de verandering maar weer eens gewandeld, geklommen en gezwommen. Na de hutspot (ja, het koude weer komt er aan. Het wordt winter!) wilden we naar de rodeo. Helaas was dat al afgelopen en was er alleen maar ellendig rugby te zien. Dan maar aan de Magnum (wij kennen alle soorten en maten) en illegaal op de camping. Zondagochtend errug vroeg de camping afgesneeked. We vinden dat we het campinggebeuren nu wel genoeg gesponsord hebben.... Op weg naar Renner Springs, een plaatsje langs de lange, lange, lange, lange weg naar Alice Springs. Ja, je moet er wat voor over hebben om dat bergje in het midden te zien. Er is namelijk weinig te zien langs de Stuart Highway. Renner Springs bestaat namelijk uit niets meer dan een benzinepomp (met Nederlandse prijzen!#@$@@#$) en een gore camping. We hebben een gratis stekkie gevonden bij de Lubro outlook. De legende zegt dat deze vrouw (Lubro) de berg beklom om te kijken of haar man al kwam. Anke en Sanne hebben even gekeken, maar geen mannen gezien... De volgende dag weer zo'n 500km gereden, veel dooie skippies gezien en ondertussen twee vogels vermoord en legio vliegen verzameld in ons boodschappenmandje (zit voorop Frits). Onderweg gestopt bij de Devils Marbles en doorgereden naar Barrow Creek (weer zo'n mega geweldige stad) om te camperen. |
 |
|
Alice Springs, Dinsdag 29 mei 2001 We zijn er!!! 2000km verder en we zitten in Alice (Alice? Who the.....Nou, Alice Springs). Enorm leuke plaats, 20 aboshops, 3 boekwinkels en een Coles. Toch wel een afwisseling vergeleken met de benzinepompdorpjes. |
 |
|
Ayers Rock, Woensdag 30 mei t/m Zondag 3 juni 2001 Woensdagochtend zijn we weer vroeg opgestaan. Het is hier ijskoud 's nachts en 's ochtends. We regelen de laatste zaken in Alice en vertrekken naar Curtin Springs (ca. 100km van Ayers Rock). Hier maken we bij zonsondergang een 1,5 uur durende cameltour. Erg leuk, maar ook erg koud. We zijn er nu allemaal van overtuigd dat kamelen niet ellendige, gemene en gore beesten zijn. Eerlijk gezegd rijdt het wel lekker, schommelt je bijna in slaap. Donderdag is het dan zover. Na een klein uurtje rijden verschijnt een roze berg uit het niets; Ayers Rock. Na een bezoek aan het cultureel centrum maken we een wandeling rondom de berg van 9,6km. We besluiten om Ayer's Rock, uit respect voor de Aboriginals, niet te beklimmen. Aan het einde van de dag blijft de zonsondergang helaas achterwege en zoeken we een stekkie in de bush om (gratis natuurlijk) te overnachten. Met een biertje, hutspot en een kop koffie komt de dag weer tot een einde. Voor de vrijdag staan Ayers Rock (Uluru)en de Olga's op het programma. De wekker gaat om 6.00 uur af en in een lange stoet rijden we naar Ulura om de zonsopgang te zien. Na het ontbijt rijden we naar de Olga's, een voor de abo's heilige bergcombinatie die op allemaal hoofden lijken (nee Ol, de jouwe zat er niet tussen...). We wandelen langs een rotsachtig, 7km lang wandelpad door de bergen. Schitterend en mooier dan de wandeling om Ayers Rock heen. 's Middags gaan we voor de derde keer naar Ayers Rock. Cis en Sanne lopen nog een rondje en Anke heeft bij terugkomst de bruine bonen klaar staan. We genieten van ons dineetje bij zonsondergang en kijken voortaan anders tegen de bruine bonen aan... In het donker rijden we (wederom in een optocht) terug naar Curtin Springs om heel Nederlands weer gratis te camperen. Zaterdagochtend gaat Anke's wekker vroeg weer af. We rijden een kleine 250km naar de Kings Canyon om daar een wandeling van 6km te maken. Stel je toch voor dat je op de zondagnamiddag besluit om vanuit Groningen nog even naar Limburg te rijden om de grotten van Han (of wie dan ook) te bekijken. Alleen al met het lezen van deze zin ben je al meer tijd kwijt... Toch was het de wandeling wel waard. We hebben genoten van de prachtige omgeving en het mooie uitzicht. Anke is met wat hulp van Sanne en Ciska wat hoogtevreesbestendiger geworden. 's Middags rijden we zo ver mogelijk door en vinden voor het donker een leuk (gratis!!!) kampeerplaatsje in het prachtige, rode, rulle zand(Ciska haar basis voor Abo-dagboek-verfkunst). We vergeten even dat Frits geen 4WD is en staan binnen no time vast. Shit happens...ff de buurman vragen of ie kan duwen. Zegt ie lachend:"Zet 'm maar in de achteruit". Hadden we zelf nog niet bedacht...duhhh! We zijn weer gered. Piep, piep, piep...de zondagochtendwekker gaat. Na het ontbijt en een plasje achter de boom weer op naar Alice Springs. O en wat hebben we vandaag toch een spannende rit en we hebben zo veel geluk. We bedenken dat het hoog tijd wordt om eens te testen hoe ver we kunnen rijden met een brandend benzinelampje (en dat terwijl je binnen een straal van 60km geen pomp hebt). Nou, dat haal je net! Wel met een snelheid van 50km/uur over de highway. Maar we hebben 't gehaald. Tsja, dan denk je dat je alles gehad hebt....ga je boodschappen doen bij de Coles en vergeet je dat je een bus hebt van 2,5 meter hoog. Dat past niet echt onder een afdakje van 2 meter. Gelukkig deukt Frits heel snel weer terug. Oeffff.....daar ziet de Britzcompany niets meer van. We besluiten om maar niet meer te gaan rijden...komt vast niet goed. Nou ja...en vanavond gaan we dezelfde camping weer opzoeken om illegaal te camperen aangezien de huishoudelijke zaken (douchen, wassen, schrobben) verwaarloosd zijn. Maar eerst uit eten bij de Pizzahut, want het is immers Pinksteren. Dat kunnen we natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan. |
 |
|
Op naar 't Westen, Maandag 4 t/m dinsdag 12 juni 2001 Nu we de berg gezien hebben gaan we even weer 1200km via dezelfde weg naar boven. Was zo leuk.... en dan bij Katherine de afslag naar links...naar Broome. Frits z'n teller heeft ons verteld dat dat zo'n 6000km is. Maandag 4 juni was wel de topdag, de dag dat we het langste in Frits hebben gezeten: 800km! Behoorlijk melig stappen we aan het eind van dag net boven Elliot uit....hè, hè....even zitten! Na het eten gaat Ciska als een echte abo haar nieuwe didjeridoo uitproberen. Het programma "burenruzie" zou er weer een nieuwe aflevering van kunnen maken...een schreeuwende buurman steekt namelijk z'n hoofd door het luxe caravanraam: "Can you stop playing that stupid instrument!#*#@". Och ja, sorry hoor...het is ook al half acht, bedtijd natuurlijk. Dinsdags rijden we door tot Mataranka en vergezellen we de bejaardjes in de natuurlijke, thermale zwembaden. Wij voelen ons namelijk erg thuis bij de oudjes... "Ik denk dat ik het studentenhuis verruil voor het bejaardenhuis", aldus Anke. Woensdags gaan we naar Katherine en brengen we een bezoek aan The School of the Air, een school voor kinderen die via de radio les krijgen omdat ze in de middle of nowhere wonen. O ja, en om onderweg nog meer vrienden te maken heeft Anke hier ook een didjeridoo gekocht. We rijden door naar de Westkust. Langs de Victoria Hwy vinden we een leuk campeerstekkie, waar we echte vrienden ontmoeten: een Nederlands echtpaar en half italiaans/ozzie echtpaar. Allebei de zeventig gepasseerd. We worden getrakteerd op Italiaanse wijn en kletsen tot in de late uurtjes aan de picknicktafel. De volgende dag verruilen we onze tien kilo uien tegen een lekkere fles wijn. We naderen namelijk de grens met West Australie en mogen geen fruit en groente importeren. Donderdags staan we dan ook op een parkeerplaats voor de grens, met tien appels en 5 kiwi's achter de kiezen, ons hutspotje (ja, we zijn verslaafd) te koken. De grensbeamte controleert de schilletjes en het gekookte prutje en gelukkig mogen we doorrijden. Op naar Kununurra om lekker op de camping te staan (deels gratis) om even uit te rusten....reizen is best wel vermoeiend. Zaterdag 9 juni rijden we verder door de Kimberley's. Het is een prachtige omgeving, maar helaas heb je voor de meeste attracties een 4wd nodig. Geen bezoek aan de Bungle Bungles dus, maar we komen nog genoeg National Parks tegen. We eindigen de dag bij Mary River, nemen een duik tussen de croco's en hangen onze solar-douche in de boom. 's Avonds blijkt water een leuke reactie te geven met kokend kaarsvet. Zowel Anke, Sanne als Frits waren bijna derdegraads verbrand...maar niet meer met vuur spelen PyromAnke! Zondags rijden we naar Geikie National Park en wandelen daar wat rond. Na 1,5 uur is dat ook wel weer bekeken en rijden we naar een grote parkeerplaats met een enorme boabboom om te overnachten. Onderweg focussen we ons op het zwaaien naar Britz-familieleden, het tellen van auto's, dooie kangoeroes en blèren we hard mee met de cd'tjes. De volgende ochtend wordt het gaspedaal weer ingetrapt totdat we aankomen in Broome. We blijven hier een tijdje om even bij te komen en bij te bruinen aan het prachtige parelwitte strand. |
 |
